Tom Baker - Domuzları Tekmeleyen Çocuk

Tahtaya kaldırdığımız bu eser, bir saat içinde okunup bitirilecek bir roman. İlginç isimli kitaplar, bir çeşit pazarlama tekniği, okuyucuyu çekiyor. Beni de öyle çekti.

• Hayvan düşmanı bir velet mi bu, yoksa metaforik bir anlam mı kasılmış acep? Dur bir okuyayım, anlarız şimdi.

Bayağı ruh hastası bir veledin hikayesiymiş, öğrendim. Kitabın başında, çocuğun bugün öleceğini yazılması da beklentiyi büyüttü.

• Serseri kurşun gibi dolanıyor piç kurusu! Bakalım hele nasıl can verecek?

Al sana psikolojik sosyolojik deney. Sadist bir veledin hikayesini okurken, sadistçe gebermesini istiyorsun. “Beter ol pezevenk! Liğme liğme etsinler seni!” Aslında o kadar atarlanmadım. Her iki tarafa da acıdım. Ama kötülüğe kötülükle cevap vermek gayet insanidir. Hatta bazen elzem.

Yazarın dili biraz tuhaf geldi. Hani şiirsellikle ciddiyetsizlik arasında bir makam olsa, hah işte o ayarda diyeceğim. Bir parçasını çakıyorum buraya, beni yalancı çıkar.

“Dehşet içindeki kadının çığlıkları Robert'ın neşeyle kıkırdamasına neden oldu. Zavallı atın ve dehşete kapılmış binicisinin altmış civarı yaşlıyı taşıyan bir otobüsün üzerine düşmesini büyük bir hazla izledi. At, otobüsün çatısının ve sürücüsünün üzerine düştü; sürücü o anda ölmüştü. Zavallı kadın binici otobüs kabinine indiğinde hala hayattaydı ve atına bağlıydı ama ölümden kaçışı ancak küçük bir ertelemeden ibaretti.”

Bu kısmı pek tasvir ettiğim gibi değil sanki ha? Ulan ne palavra sıkmışım ben de!

Notu: 5,3 çekilebilirsinn.