Tsunetomo Yamamoto - Samurayin El Kitabı
Tahtaya kaldırdığımız bu eser, 18. Asırda hayatını kaybetmiş
bir samurayın hatıralarından oluşuyor. Samuray deyince de öyle aklına çok
egzotik bir karakter gelmesin. Ne bileyim, ben vay anasını demiştim okumadan
önce, sonra normal bir adam olduğuna kanaat getirdim. Tabi onurla eş değer
tuttukları intihar olayı yine bahsedilmiş. Fakat kahramanımız ustasına söz
verdiği için ecelini bekleyecek. Sana ilginç gelecek başka kısımları da vardır
mutlaka, merak ettiysen okursun. Mesela benim çok haklı bulduğum fikir; çocuk
yetiştirirken annelerin tutumunu eleştirmesi. Yanlış bir ahlaka baba itiraz
ederken, anne ise çocuktan yana çıkıyor.
Baba: Ulan it herif! Okul taksidini kaybettim demiştin,
kızlarla beraber yemişsin. Ahmet’i ortamınıza almamışsınız diye o ispiyonladı.
Sakın yalan söyleme!
Anne: Ne olmuş yani çocuğun canı çekmiştir. Sen de düzgün
bir harçlık ver de çocuğu mecbur bırakma böyle şeylere.
Çocuk: “Pazartesi ben gösteririm o puşta”
Bu da annenin,
yaşlandığında çocukla yaşama kaygısından doğuyormuş. Çok defa duyduğumuz
bildiğimiz bir şey olduğu için belki de mantıklı geldi. Demek insanın milleti,
kültürü değişse de, insan aynı insan. Kitapta erkeklikle alakalı kısımlar da
var. Misal, baldırında yara bere olmayana adam demiyorlarmış. Hatta hiç çizik
almamış erkekler, utançlarından kendi kendilerini yaralıyormuş. “kahvede adımı
kız Yamamoto’ya çıkarmasınlar. Dur şuraya iki çizik atayım.” Ben böyle birkaç
bölümü anlatıyorum, gerisi sende ortağım.
Notu: 6,0 çekilebilirsinn.
Yorumlar
Yorum Gönder